Nadzieja jest kieszenią pełną możliwości. Dotyk Julii. Tahereh Mafi

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się jak to jest być wyrzutkami, wybrykami natury? Jak to jest być dzieckiem porzuconym przez własnych rodziców i społeczeństwo? Nasza główna bohaterka nie musiała się nad tym zastanawiać, przeżyła to wszystko na własnej skórze. Zapraszam do poznania uzależniającej, pełnej napięcia i zmysłowej historii Julii.

Teraz już wiem, że naukowcy się mylą. Ziemia jest płaska. Wiem to, ponieważ zepchnięto mnie z jej krawędzi, choć przez 17 lat próbowałam się jej trzymać. Próbowałam wspiąć się z powrotem, ale pokonanie grawitacji graniczy z cudem, kiedy nikt nie chce podać ci ręki.

Julia nie dotykała dokładnie nikogo przez 264 dni.

Kiedy ostatni raz to zrobiła została skazana za morderstwo.

Uznana za niebezpieczną, a nawet przeklętą, zostaje odizolowana.

Nikt nie wie, dlaczego jej dotyk zabija. Świat jest zbyt zajęty, rozpada się na kawałki , aby zwrócić uwagę na siedemnastoletnią dziewczynę. Choroby niszczą ludzi , bardzo trudno jest znaleźć pożywienie, nie ma już ptaków i niebo już nigdy nie będzie niebieskie.

Spędziłam w zamknięciu już 264 dni. Towarzystwa dotrzymują mi tylko niewielki notatnik, uszkodzone pióro i liczby w mojej głowie. 1 okno. 4 ściany. 1,5 metra kwadratowego powierzchni. 26 liter alfabetu w języku, którym nie mówiłam przez 264 dni odosobnienia. Minęło 6336 godzin, odkąd dotykałam innej ludzkiej istoty.

Bezwzględni przywódcy Komitetu Odnowy chcą wykorzystać moc dziewczyny, aby zawładnąć światem. Warner, czarny charakter i główny przywódca chce za wszelką cenę przeciągnąć dziewczynę na swoją stronę. Nie cofnie się przed niczym, aby dostać to czego pragnie.

 Julia musi dokonać wyboru: zostać bronią, albo wojownikiem.

Warner myśli, że rozumiem. Że rozumiem jego. I rozumiem. I nie rozumiem.Bo nie jesteśmy tacy sami.
Ja chcę być lepsza.

Pewnego dnia w jej celi pojawia się tajemniczy mężczyzna, współwięzień - Adam Kent. Bohaterka zaczyna dostrzegać w nim chłopca spotkanego w młodości, jej nastoletnią miłość. Mężczyzna posiada dar, jest odporny na dotyk Julii. Jest pierwszą osobą, jaka może jej dotknąć. Jednak po pewnym czasie okazuje się, że nie jest on tym na kogo wygląda...

Nigdy ze mną nie rozmawiał. Nigdy nie zamienił ze mną słowa, ale był jedyną osobą, która ośmielała się siadać w pobliżu mojego ogrodzenia. Tylko on stawał w mojej obronie, walczył po mojej stronie, tylko on uderzyłby pięścią w twarz każdego, kto by się ośmielił rzucić we mnie kamieniem. Nie wiedziałam, jak mogłabym mu podziękować. Spośród wszystkich znanych mi osób on najbardziej przypominał przyjaciela.

Julia jest głównym bohaterem, a zarazem narratorem. Została przedstawiona jako silna i twarda dziewczyna, która pomimo przeciwności losu nie poddaje się. Posiada dobre serce i hart ducha. Przekreślone słowa, pogrubione cyfry pozwoliły mi utożsamić się z bohaterką i wejść w jej umysł. Mogłam poczuć ból Julii i poznać jej wszystkie uczucia oraz emocje.

Zostałam przeklęta

Mam niezwykły dar

Jestem potworem

Mam nadludzką moc

Mój dotyk zabija

Mój dotyk to moja siła

Jestem narzędziem zniszczenia

Będę walczyć o miłość

Przeczytałam książkę jednym tchem. Wciągnęła mnie od pierwszej strony. Zatraciłam się razem z bohaterami w ich przygodzie. Nie istniał dla mnie inny świat. Intrygująca fabuła z dobrym połączeniem zjawisk paranormalnych i fantazji. Jestem ciekawa gdzie autorka zabierze Nas następnym razem.

Styl pisania Tahereh Mafi jest poetycki, a zarazem bardzo łatwy w odbiorze, nie brak tutaj górnolotnych metafor i rozbudowanych epitetów. Każde zdanie jest na swoim miejscu.

Książka jest niesamowita od początku do końca. Nie sposób odłożyć ją z powrotem na półkę nie znając zakończenia. Nawet sama obłędna okładka intryguje czytelnika i nie daje oderwać od siebie wzroku. Polecam każdemu. Zachwyci młodszego, jak i dojrzalszego czytelnika. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Z niecierpliwością czekam, aż kolejne tomy pojawią się na mojej półce i mam nadzieję, że pochłonę je z równie dużą przyjemnością jak pierwszy.

 


Za możliwość przeczytania dziękuję